Τι είναι το Ελβετικό Fadp;

Ο αναθεωρημένος Ομοσπονδιακός Νόμος για την Προστασία Δεδομένων (FADP), ο οποίος τέθηκε σε ισχύ την 1η Σεπτεμβρίου 2023, αντιπροσωπεύει μια σημαντική εξέλιξη στο ελβετικό δίκαιο προστασίας δεδομένων, ευθυγραμμίζοντάς το στενότερα με τον Ευρωπαϊκό Γενικό Κανονισμό για την Προστασία Δεδομένων (GDPR). Η ακόλουθη συζήτηση συνοψίζει τις κύριες αλλαγές και τις επιπτώσεις τους για τους οργανισμούς που επεξεργάζονται δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα εντός της Ελβετίας ή που την επηρεάζουν.

• Πεδίο Εφαρμογής της Προστασίας:
  Ο nFADP περιορίζει την κάλυψή του αποκλειστικά στα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα φυσικών προσώπων, εξαιρώντας ρητά τα δεδομένα που αφορούν νομικά πρόσωπα (Άρθρο 2 nFADP). Αυτή η αλλαγή περιορίζει το πεδίο εφαρμογής του νόμου σε σύγκριση με την προηγούμενη εκδοχή του, εστιάζοντας τις ρυθμιστικές προσπάθειες στην προστασία της ιδιωτικής ζωής των ατόμων.

• Εξωεδαφική Εφαρμογή:
  Ο νόμος ισχύει για κάθε επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που «έχει αντίκτυπο» στην Ελβετία, ανεξάρτητα από το πού πραγματοποιείται φυσικά η επεξεργασία. Αυτό το «δόγμα του αντικτύπου» αντικατοπτρίζει την εξωεδαφικότητα του GDPR, διασφαλίζοντας την προστασία των κατοίκων της Ελβετίας ακόμη και όταν τα δεδομένα τους υφίστανται επεξεργασία στο εξωτερικό (Bühler & Pärli, 2023).

• Υποχρεώσεις Διαφάνειας:
  Οι υπεύθυνοι επεξεργασίας πρέπει να παρέχουν αναλυτικές ενημερώσεις απορρήτου στα υποκείμενα των δεδομένων, περιγράφοντας λεπτομερώς τη φύση και τον σκοπό της επεξεργασίας, τους παραλήπτες των δεδομένων και τις διασυνοριακές διαβιβάσεις (Άρθρο 19 nFADP). Αυτή η απαίτηση αυξάνει τα διοικητικά καθήκοντα για τους οργανισμούς, ενισχύοντας ταυτόχρονα την ευαισθητοποίηση και τον έλεγχο των ατόμων επί των δεδομένων τους.

• Προστασία της Ιδιωτικής Ζωής από τον Σχεδιασμό και εξ Ορισμού:
  Ο νόμος εισάγει επίσημα τις αρχές της προστασίας της ιδιωτικής ζωής από τον σχεδιασμό και της προστασίας της ιδιωτικής ζωής εξ ορισμού (Άρθρο 7 nFADP). Οι οργανισμοί υποχρεούνται πλέον νομικά να ενσωματώνουν την προστασία δεδομένων στις δραστηριότητες επεξεργασίας και στα συστήματα πληροφορικής από την αρχή και να διασφαλίζουν ότι, εξ ορισμού, επεξεργάζονται μόνο τα απαραίτητα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα.

• Εκτίμηση Αντικτύπου σχετικά με την Προστασία Δεδομένων (DPIA):
  Οι DPIA καθίστανται υποχρεωτικές όταν η σκοπούμενη επεξεργασία είναι πιθανό να επιφέρει υψηλό κίνδυνο για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των υποκειμένων των δεδομένων (Άρθρο 22 nFADP). Αυτό αντικατοπτρίζει το Άρθρο 35 του GDPR και στοχεύει στον προληπτικό εντοπισμό και τον μετριασμό των κινδύνων.

• Αυτοματοποιημένη Λήψη Αποφάσεων:
  Εάν οι αποφάσεις λαμβάνονται αποκλειστικά βάσει αυτοματοποιημένης επεξεργασίας, τα υποκείμενα των δεδομένων πρέπει να ενημερώνονται και να τους δίνεται η δυνατότητα να εκφράσουν την άποψή τους ή να αμφισβητήσουν την απόφαση (Άρθρο 21 nFADP). Αυτή η διάταξη ενισχύει τα δικαιώματα των ατόμων στο πλαίσιο της λήψης αποφάσεων που βασίζονται σε αλγόριθμους και τεχνητή νοημοσύνη.

Ο nFADP επομένως φέρνει το ελβετικό δίκαιο προστασίας δεδομένων σε στενότερη ευθυγράμμιση με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, ιδίως με τον GDPR, εισάγοντας ταυτόχρονα ορισμένα διακριτά χαρακτηριστικά προσαρμοσμένα στο ελβετικό πλαίσιο. Οι απαιτήσεις του ανεβάζουν τον πήχη της συμμόρφωσης για τους οργανισμούς και ενισχύουν την ασφάλεια δικαίου για τις διασυνοριακές διαβιβάσεις δεδομένων, η οποία είναι κρίσιμη για τη διατήρηση του καθεστώτος επάρκειας της Ελβετίας από την ΕΕ (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 2023).