August 9, 2025
2 min read
قابلیت اعمال مقررات عمومی حفاظت از داده (GDPR) برای افراد به ماهیت فعالیتهای پردازش داده آنها بستگی دارد. ماده ۲ GDPR صراحتاً پردازش دادههای شخصی توسط یک شخص حقیقی را برای «فعالیت کاملاً شخصی یا خانگی» معاف میکند. این معافیت، مرز بین استفاده شخصی و فعالیتهای تحت نظارت قانونی را مشخص میکند.
تفسیر فعالیت «شخصی یا خانگی» همچنان بحثبرانگیز است. دیوان دادگستری اروپا (ECJ) در پرونده C-101/01، بند ۴۷، تصریح میکند که:
«این استثنا باید صرفاً به فعالیتهایی تعبیر شود که در جریان زندگی خصوصی یا خانوادگی افراد انجام میشوند، که به وضوح در مورد پردازش دادههای شخصی که شامل انتشار در اینترنت است به طوری که آن دادهها برای تعداد نامحدودی از افراد قابل دسترس باشند، صدق نمیکند.»
این حکم یک معیار کلیدی را تعیین میکند: زمانی که فعالیت پردازش داده یک فرد از حوزههای خصوصی یا خانوادگی فراتر میرود—بهویژه زمانی که شامل انتشار عمومی قابل دسترس برای مخاطبان نامحدود باشد—GDPR اعمال میشود.
نکات کلیدی این تفسیر حقوقی عبارتند از:
این تمایز بسیار مهم است، زیرا افرادی که در فعالیتهای آنلاین مانند وبلاگنویسی، اشتراکگذاری در رسانههای اجتماعی یا سایر اشکال پردازش عمومی دادهها شرکت میکنند، ممکن است مشمول تعهدات GDPR شوند. هدف این مقررات، حفاظت از سوژههای داده در برابر سوءاستفاده است، صرف نظر از اینکه کنترلکننده داده یک شخص حقیقی یا یک نهاد شرکتی باشد، هنگامی که فعالیت از استفاده خصوصی فراتر رود.
برای مطالعه بیشتر، به تحلیل Kloza و همکاران (۲۰۱۶) مراجعه کنید که پیامدهای GDPR برای کنترلکنندگان داده فردی و چالشهای تعریف پردازش دادههای شخصی در مقابل عمومی را مورد بحث قرار میدهد:
Kloza, D., et al. (2016). درک GDPR: پیامدها برای کنترلکنندگان داده فردی. International Data Privacy Law, 6(3), 169–182. https://doi.org/10.1093/idpl/ipw017
این بحث نشان میدهد که دامنه GDPR به سازمانها محدود نمیشود، بلکه میتواند تحت شرایط خاصی به افراد نیز گسترش یابد، و بر هدف نظارتی برای حفاظت از دادههای شخصی در هر دو حوزه خصوصی و عمومی تأکید میکند.