GDPR و CCPA چه تفاوتی با هم دارند؟

GDPR و CCPA چه تفاوتی با هم دارند؟

GDPR و CCPA دو چارچوب مهم در قوانین حریم خصوصی داده‌ها هستند، اما در حوزه، الزامات و اجرا تفاوت‌های اساسی دارند. این تمایزها استراتژی‌های انطباق را برای کسب‌وکارهایی که در سطح بین‌المللی یا در ایالات متحده فعالیت می‌کنند، شکل می‌دهد.

• GDPR شرکت‌ها را ملزم می‌کند که قبل از پردازش هرگونه داده شخصی ساکنان اتحادیه اروپا، یک مبنای قانونی روشن داشته باشند. این مقررات شش مبنای قانونی برای پردازش مانند رضایت، ضرورت قرارداد یا منافع مشروع را مشخص می‌کند. در مقابل، CCPA قبل از جمع‌آوری یا پردازش اطلاعات شخصی نیازی به مبنای قانونی ندارد. این امر آستانه بالاتری برای انطباق تحت GDPR ایجاد می‌کند، به‌ویژه برای سازمان‌هایی که با دسته‌های حساس داده‌ها سروکار دارند.

• CCPA فقط برای کسب‌وکارهای خاصی اعمال می‌شود: آن‌هایی که درآمد ناخالص سالانه بیش از ۲۵ میلیون دلار دارند، آن‌هایی که اطلاعات شخصی ۵۰,۰۰۰ مصرف‌کننده/خانوار/دستگاه یا بیشتر را خرید و فروش می‌کنند، یا حداقل ۵۰٪ از درآمد سالانه خود را از فروش اطلاعات شخصی مصرف‌کننده به دست می‌آورند. GDPR برای هر سازمانی (صرف‌نظر از اندازه) که داده‌های شخصی ساکنان اتحادیه اروپا را پردازش می‌کند، در صورتی که الزامات مبنای قانونی را برآورده کند، اعمال می‌شود.

• حقوق مصرف‌کننده تحت هر دو قانون قوی است اما در تأکیدات متفاوت است. GDPR به افراد حقوقی از جمله دسترسی، اصلاح، حذف (“حق فراموش شدن”)، محدودیت پردازش، قابلیت انتقال داده‌ها و اعتراض به پردازش را اعطا می‌کند. CCPA حقوقی مانند اطلاع از اینکه چه اطلاعاتی جمع‌آوری و فروخته می‌شود، حذف (با استثنائات)، انصراف از فروش اطلاعات شخصی و محافظت در برابر تبعیض هنگام استفاده از این حقوق را فراهم می‌کند. همانطور که CCPA بیان می‌کند:

  “یک کسب‌وکار نمی‌تواند علیه مصرف‌کننده‌ای تبعیض قائل شود زیرا مصرف‌کننده هر یک از حقوق خود را تحت این عنوان اعمال کرده است.”

• در مورد داده‌های حساس، GDPR مشخص‌تر است. این قانون دسته‌های ویژه‌ای مانند “داده‌های ژنتیکی”، “داده‌های بیومتریک” و “داده‌های سلامت” را تعریف و تنظیم می‌کند. پردازش این نوع داده‌ها نیازمند رضایت صریح یا مبنای قانونی مشخص دیگری است. CCPA از اصطلاح گسترده‌تری استفاده می‌کند—“اطلاعات شخصی”—که طیف وسیعی از شناسه‌ها را پوشش می‌دهد اما داده‌های ژنتیکی یا بیومتریک را با همان وضوح مشخص نمی‌کند.

• اجرا و جریمه‌ها تفاوت قابل توجهی دارند. نقض GDPR می‌تواند منجر به جریمه‌هایی تا سقف ۲۰ میلیون یورو یا ۴٪ از گردش مالی جهانی (هر کدام که بیشتر باشد) شود. اقدامات اجرایی اخیر نشان می‌دهد که تنظیم‌کنندگان مایل به اعمال مجازات‌های سنگین برای تخلفات جدی هستند. در حالی که جریمه‌های قانونی CCPA کمتر است (تا سقف ۷۵۰۰ دلار برای هر تخلف عمدی)، این قانون به طور منحصر به فرد به مصرف‌کنندگان امکان می‌دهد تا در مورد برخی تخلفات، دعاوی مدنی طرح کنند—که به طور بالقوه منجر به تسویه‌های قابل توجه یا هزینه‌های دعاوی گروهی می‌شود.

• داده‌های کودکان در هر دو قانون از حمایت بیشتری برخوردار است، اما با آستانه‌های سنی متفاوت: GDPR به طور کلی برای پردازش داده‌های افراد زیر ۱۶ سال به رضایت والدین نیاز دارد (کشورهای عضو می‌توانند این سن را به ۱۳ سال کاهش دهند)، در حالی که CCPA برای “فروش” داده‌های کودکان زیر ۱۳ سال به رضایت والدین نیاز دارد.

• یک تمایز کلیدی، مفهوم “فروش” در CCPA است، که به مصرف‌کنندگان این حق را می‌دهد که به کسب‌وکارها دستور دهند اطلاعات شخصی آنها را نفروشند. GDPR از این اصطلاحات استفاده نمی‌کند اما همه اشکال اشتراک‌گذاری و انتقال داده بین سازمان‌ها را تنظیم می‌کند.

به طور خلاصه، در حالی که شباهت‌هایی وجود دارد—مانند تمرکز بر شفافیت و حقوق فردی—GDPR به طور کلی در کاربرد گسترده‌تر و در الزامات سخت‌گیرانه‌تر است، به‌ویژه در مورد مبنای قانونی و حفاظت از داده‌های حساس. CCPA، در حالی که در حوزه و قابلیت اعمال محدودتر است، مفاهیم منحصر به فردی مانند حق انصراف از فروش داده‌ها و محافظت در برابر تبعیض هنگام استفاده از حقوق حریم خصوصی را معرفی می‌کند. سازمان‌هایی که مشمول هر دو قانون هستند باید به دقت تعهدات انطباق خود را تحلیل کنند و بپذیرند که پیروی از یکی، انطباق با دیگری را تضمین نمی‌کند. با ادامه تحول مقررات حریم خصوصی، درک این تفاوت‌های اصلی برای مدیریت ریسک و ایجاد اعتماد مصرف‌کننده حیاتی است.