7 اصل GDPR چیست؟

هفت اصل مقررات عمومی حفاظت از داده‌ها (GDPR) به عنوان بنیان انطباق با حفاظت از داده‌ها در اتحادیه اروپا عمل می‌کنند. این اصول عبارتند از:

• قانونمندی، انصاف و شفافیت: داده‌های شخصی باید به صورت قانونی، منصفانه و شفاف پردازش شوند. این بدان معناست که فعالیت‌های پردازشی یا به رضایت فردی نیاز دارند یا باید با منافع مشروع توجیه شوند. به گفته Voigt و Von dem Bussche (2017)، این اصل تضمین می‌کند که افراد در طول مدیریت داده‌ها مطلع بوده و حقوقشان محترم شمرده شود.

• محدودیت هدف: جمع‌آوری داده‌ها باید به اهداف مشخص، صریح و مشروع محدود شود. استفاده فراتر از این اهداف ممنوع است، مگر اینکه رضایت بیشتری کسب شود. این اصل از گسترش بی‌رویه دامنه در عملیات پردازش داده‌ها جلوگیری کرده و در نتیجه از حریم خصوصی افراد محافظت می‌کند.

• کمینه‌سازی داده‌ها: فقط داده‌هایی که کافی، مرتبط و کاملاً ضروری هستند باید جمع‌آوری و پردازش شوند. این امر قرار گرفتن غیرضروری اطلاعات شخصی در معرض خطر را کاهش می‌دهد و با اصول حریم خصوصی در طراحی همسو است.

• دقت: کنترل‌کنندگان داده‌ها باید اطمینان حاصل کنند که داده‌های شخصی دقیق و به‌روز نگهداری می‌شوند. داده‌های نادرست یا منسوخ باید بدون تأخیر اصلاح یا حذف شوند تا از آسیب یا تصمیم‌گیری‌های نادرست جلوگیری شود.

• محدودیت ذخیره‌سازی: داده‌های شخصی نباید بیش از مدت زمان لازم برای اهداف اعلام‌شده نگهداری شوند. این اصل اجرای برنامه‌های زمانی نگهداری و پروتکل‌های حذف ایمن را برای به حداقل رساندن خطرات ناشی از ذخیره‌سازی طولانی‌مدت داده‌ها الزامی می‌کند.

• یکپارچگی و محرمانگی: اقدامات فنی و سازمانی باید از داده‌های شخصی در برابر دسترسی غیرمجاز، از بین رفتن تصادفی یا تخریب محافظت کنند. رمزگذاری، کنترل‌های دسترسی و ممیزی‌های امنیتی منظم، پادمان‌های معمول برای برآورده کردن این الزام هستند.

• پاسخگویی: سازمان‌ها مسئولیت انطباق با GDPR را بر عهده دارند و باید پایبندی خود را از طریق مستندات، سیاست‌ها و ممیزی‌های منظم نشان دهند. این اصل یک رویکرد پیشگیرانه در حفاظت از داده‌ها را به جای انطباق واکنشی، تقویت می‌کند.

در مجموع، این اصول یک چارچوب منسجم را تشکیل می‌دهند که بر احترام به حقوق فردی و مسئولیت سازمانی تأکید دارد. کاربرد عملی این اصول مستلزم ترکیبی از انطباق قانونی، کنترل‌های فنی و مکانیسم‌های حاکمیتی مداوم است. متون علمی تأیید می‌کنند که پایبندی به این اصول به طور قابل توجهی خطرات حریم خصوصی را کاهش می‌دهد و اعتماد بین صاحبان داده و کنترل‌کنندگان را افزایش می‌دهد (Tikkinen-Piri et al., 2018).