Do Not Track یا (DNT) چیست؟
مکانیسم Do Not Track (DNT) به عنوان یک تنظیم در مرورگر پیاده‌سازی شده است که درخواست «ردیابی نکنید» را به وب‌سایت‌های بازدید شده ارسال می‌کند و ترجیح کاربر برای انصراف از ردیابی وب را نشان می‌دهد. هنگامی که این قابلیت فعال می‌شود، مرورگر یک هدر HTTP اختصاصی (DNT: 1) را با هر درخواست ارسال می‌کند و از وب‌سایت‌ها می‌خواهد از جمع‌آوری داده‌های کاربر یا ذخیره کوکی‌ها خودداری کنند. با این حال، اثربخشی DNT به دلیل ماهیت داوطلبانه آن ذاتاً محدود است؛ پایبندی وب‌سایت‌ها توسط قانون الزام‌آور نیست و نرخ انطباق همچنان پایین است.
- DNT توسط مرورگرهای اصلی، برای مثال، Firefox و Chrome، پشتیبانی می‌شود، اما پیاده‌سازی و آگاهی کاربران بسیار متفاوت است.
- سیگنال DNT تنها یک ترجیح را بیان می‌کند—این یک مانع فنی برای ردیابی نیست.
- انطباق ناسازگار است: مطالعات نشان می‌دهد که اکثریت سایت‌های تجاری درخواست‌های DNT را نادیده می‌گیرند.
- این استاندارد مکانیسم‌های اجرایی را مشخص نمی‌کند؛ بنابراین، وب‌سایت‌ها هیچ تعهدی برای احترام به این درخواست ندارند.
- تنظیمات DNT در مرورگر را می‌توان از طریق مسیرهای زیر فعال کرد:
- Firefox: Preferences > Privacy & Security > Send websites a “Do Not Track” signal that you don’t want to be tracked > Always
- Chrome: Settings > Privacy and security > Cookies and other site data > Send a “do not track” request with your browsing traffic
خلاصه تأثیرات:
- DNT ارزش نمادین دارد به عنوان بیانی از قصد کاربر.
- مزایای حریم خصوصی در دنیای واقعی حداقل است در غیاب حمایت قانونی.
- فقدان مداوم پذیرش و اجرا نشان می‌دهد که کاربرانی که به دنبال محافظت معنادار از حریم خصوصی خود هستند باید به ابزارهای اضافی تکیه کنند، مانند مسدودکننده‌های ردیاب یا مرورگرهای متمرکز بر حریم خصوصی.
به طور خلاصه، DNT یک تلاش اولیه برای کنترل‌های حریم خصوصی توسط کاربر را نشان می‌دهد، اما به دلیل پیاده‌سازی داوطلبانه و عدم قابلیت اجرا، به عنوان یک ابزار قابل اعتماد یا مؤثر برای جلوگیری از ردیابی آنلاین، کوتاهی می‌کند.
