August 9, 2025
2 min read
قانون بازارهای دیجیتال (DMA) یک چارچوب نظارتی است که توسط اتحادیه اروپا برای تضمین رقابت عادلانه در بخش دیجیتال با هدف قرار دادن پلتفرم‌های آنلاین بزرگ، که به عنوان «دربان» تعریف شده‌اند، وضع شده است. این دربان‌ها با ارائه «خدمات پلتفرم اصلی» حیاتی، از جمله سیستم‌عامل‌ها، موتورهای جستجو و فروشگاه‌های اپلیکیشن، مشخص می‌شوند. قانون DMA معیارهایی را برای تعیین دربان‌ها مشخص می‌کند و تعهداتی را با هدف محدود کردن رفتار ضدرقابتی اعمال می‌کند.
نتایج کلیدی DMA عبارتند از:
شناسایی دربان‌ها: کمیسیون اتحادیه اروپا به طور رسمی شش دربان را تعیین کرد:
تعهدات تحمیل‌شده بر دربان‌ها:
جدول زمانی و نقاط عطف اجرایی:
بحث در مورد این نتایج نشان می‌دهد که DMA با اجرای شفافیت و ترویج رقابت، نمایانگر یک تغییر قابل توجه در حاکمیت بازار دیجیتال است. تعیین بازیگران اصلی، تمرکز اتحادیه اروپا بر پلتفرم‌هایی با نفوذ قابل توجه در بازار که قادر به شکل‌دهی اکوسیستم‌های دیجیتال هستند را برجسته می‌کند. انتظار می‌رود الزامات مربوط به قابلیت همکاری و دسترسی به داده‌ها، موانع ورود را برای رقبای کوچک‌تر کاهش داده و نوآوری را تقویت کند.
ممنوعیت ترجیح دادن خودی به یک استراتژی ضدرقابتی رایج می‌پردازد که در آن دربان‌ها از پلتفرم‌های خود برای اولویت دادن به خدمات خود استفاده می‌کنند و به طور بالقوه به مصرف‌کنندگان و رقبا به طور یکسان آسیب می‌رسانند. نتایج اولیه اجرایی نیازمند نظارت برای ارزیابی اثربخشی انطباق و تأثیر بر بازار خواهد بود.
طراحی DMA در مقایسه با راه‌حل‌های سنتی ضد انحصار که اغلب پس از وقوع آسیب به بازار دنبال می‌شوند، منعکس‌کننده یک رویکرد نظارتی پیشگیرانه است. DMA با تعیین تعهدات روشن پیشینی، به دنبال جلوگیری از سوءاستفاده‌های سیستماتیک از قدرت بازار است.
