August 9, 2025
2 min read
تحلیل دامنه سرزمینی مقررات عمومی حفاظت از داده‌ها (GDPR) نشان می‌دهد که قابلیت اجرای آن در درجه اول توسط ماده ۳ (مقررات (EU) 2016/679) تعریف می‌شود. این مقررات نه تنها برای نهادهای مستقر در اتحادیه اروپا (EU) اعمال می‌شود، بلکه تحت شرایط خاص برای نهادهای خارج از اتحادیه اروپا نیز کاربرد دارد. یافته‌ها را می‌توان به شرح زیر خلاصه کرد:
سازمان‌های مستقر در اتحادیه اروپا:
هر نهادی با حضور فیزیکی در اتحادیه اروپا، صرف‌نظر از اینکه پردازش داده‌ها در کجا انجام می‌شود، در صورتی که داده‌های شخصی افراد مقیم اتحادیه اروپا را پردازش کند، مشمول GDPR می‌شود. معیار «استقرار» به طور گسترده تفسیر می‌شود و شامل شرکت‌های تابعه، شعب و حتی نمایندگان، در صورت وجود یک ترتیب پایدار، می‌شود.
سازمان‌های غیرمستقر در اتحادیه اروپا که بازار اتحادیه اروپا را هدف قرار می‌دهند:
GDPR زمانی اعمال می‌شود که سازمان‌های غیر اتحادیه اروپا کالا یا خدماتی را به افراد در اتحادیه اروپا ارائه دهند. قصد برای هدف قرار دادن ساکنان اتحادیه اروپا کلیدی است، نه صرفاً در دسترس بودن یک وب‌سایت یا سرویس آنلاین. شاخص‌ها شامل ارائه گزینه‌های زبان/ارز محلی یا تبلیغات فعال برای ساکنان اتحادیه اروپا است.
نظارت بر رفتار:
GDPR نهادهای خارج از اتحادیه اروپا را در صورتی پوشش می‌دهد که رفتار افراد داخل اتحادیه اروپا را نظارت کنند. نمونه‌ها شامل کوکی‌های ردیابی، پروفایل‌سازی آنلاین، خدمات موقعیت‌یابی جغرافیایی و تبلیغات رفتاری است که به طور خاص ساکنان اتحادیه اروپا را هدف قرار می‌دهد.
گستره فرامرزی:
فرامرزی بودن GDPR آن را از رژیم‌های قبلی حفاظت از داده متمایز می‌کند. دامنه وسیع آن به دنبال تضمین این است که داده‌های ساکنان اتحادیه اروپا بدون توجه به محل پردازش، محافظت شوند.
مشاهدات کلیدی:
به طور خلاصه، GDPR بر اساس تعامل با داده‌های شخصی افراد در اتحادیه اروپا، برای طیف گسترده‌ای از سازمان‌ها - چه در داخل و چه در خارج از اروپا - اعمال می‌شود. طراحی این مقررات بر پوشش جامع برای مقابله با پیچیدگی‌های جریان جهانی داده‌ها تأکید دارد.
