August 15, 2025
3 min read
De analyse van het datafiduciary-kader legt verschillende kritieke verplichtingen en praktische implicaties bloot voor organisaties die persoonsgegevens beheren. Het centrale resultaat is dat een datafiduciary juridisch en ethisch verplicht is te handelen in het beste belang van de personen wiens gegevens zij verwerken, in navolging van gevestigde fiduciaire concepten in de financiële en juridische wereld (Solove & Schwartz, 2023: Harvard Law Review). Deze plicht wordt geoperationaliseerd via meerdere mechanismen:
Verplichting om de belangen van gebruikers te beschermen:
Datafiduciaries mogen gebruikersgegevens niet exploiteren for hun eigen voordeel. Artikel 8 van de Indiase DPDP Act stelt bijvoorbeeld dat fiduciaries “persoonsgegevens uitsluitend mogen verwerken in overeenstemming met de bepalingen van deze wet en voor het doel waarvoor de Data Principal toestemming heeft gegeven” (Government of India, 2023: Official Gazette).
Transparantie en verantwoording:
Fiduciaries zijn verplicht duidelijke informatie te verstrekken over hun datapraktijken. Dit omvat gemakkelijk toegankelijke privacybeleidslijnen, regelmatige transparantierapporten en mechanismen voor verhaal in geval van inbreuken (Mund & Sinha, 2023: SSRN).
Minimale gegevensverzameling:
Het principe van dataminimalisatie is verplicht; alleen essentiële persoonsgegevens mogen worden verzameld en bewaard. Dit vermindert de blootstelling aan veiligheidsrisico's en sluit aan bij de beste praktijken die zijn vastgelegd in de GDPR en de Indiase DPDP Act.
Toestemming en controle:
Individuen behouden granulaire controle over hun gegevens, inclusief het recht om toestemming in te trekken en verwijdering aan te vragen. Artikel 7 van de GDPR en artikel 6 van de DPDP Act versterken deze autonomie van de gebruiker (GDPR-tekst; DPDP Bill, 2023).
Empirische evaluatie van deze verplichtingen toont een verhoogd vertrouwen onder gebruikers aan wanneer dergelijke kaders strikt worden gehandhaafd (Binns et al., 2018: Oxford Internet Institute). Bovendien worden organisaties die zijn aangemerkt als “significant data fiduciaries” (vanwege het verwerkingsvolume of gevoelige categorieën) geconfronteerd met nog hogere normen voor beveiliging, effectbeoordelingen en auditvereisten (DPDP Act, Ch. IV).
Deze resultaten wijzen er gezamenlijk op dat het datafiduciary-model ethisch rentmeesterschap van persoonlijke informatie bevordert, waardoor afdwingbare rechten voor individuen en duidelijke plichten voor organisaties worden gecreëerd. De expliciete overname van dit concept door de Indiase DPDP Act markeert een belangrijke stap in de wereldwijde regelgeving voor gegevensbescherming, met duidelijke parallellen met de lopende hervormingen in de EU en de VS (Solove & Schwartz, 2023; Mund & Sinha, 2023).
