August 9, 2025
2 min read
De Digital Markets Act (DMA) is een regelgevend kader dat is ingevoerd door de Europese Unie om eerlijke concurrentie binnen de digitale sector te waarborgen door zich te richten op grote onlineplatforms, gedefinieerd als "poortwachters". Deze poortwachters worden gekenmerkt door het aanbieden van cruciale "kerndiensten", waaronder besturingssystemen, zoekmachines en appstores. De DMA specificeert criteria voor de aanwijzing van poortwachters en legt verplichtingen op die bedoeld zijn om concurrentiebeperkend gedrag te beperken.
De belangrijkste resultaten van de DMA zijn onder meer:
Identificatie van poortwachters: De Europese Commissie heeft officieel zes poortwachters aangewezen:
Verplichtingen opgelegd aan poortwachters:
Tijdlijn en handhavingsmijlpalen:
Een bespreking van deze resultaten suggereert dat de DMA een significante verschuiving in het bestuur van de digitale markt vertegenwoordigt door transparantie af te dwingen en concurrentie te bevorderen. De aanwijzing van grote spelers benadrukt de focus van de EU op platforms met aanzienlijke markinvloed die in staat zijn digitale ecosystemen vorm te geven. De vereisten voor interoperabiliteit en gegevenstoegang zullen naar verwachting de toetredingsdrempels voor kleinere concurrenten verlagen en innovatie stimuleren.
Het verbod op zelfbevoordeling pakt een veelvoorkomende concurrentiebeperkende strategie aan waarbij poortwachters hun platforms gebruiken om hun eigen diensten voorrang te geven, wat mogelijk zowel consumenten als rivalen schaadt. De eerste handhavingsresultaten moeten worden gemonitord om de effectiviteit van de naleving en de marktimpact te beoordelen.
Het ontwerp van de DMA weerspiegelt een proactieve regelgevende aanpak in vergelijking met traditionele antitrustmaatregelen, die vaak pas volgen nadat marktschade is opgetreden. Door duidelijke ex-ante verplichtingen vast te stellen, beoogt de DMA systemisch misbruik van marktmacht te voorkomen.
