August 10, 2025
2 min read
Analiza ram regulacyjnych wykazuje, że nie wszystkie pliki cookie podlegają tym samym wymogom dotyczącym zgody. Dyrektywa o e-prywatności (dyrektywa 2002/58/WE), często nazywana „unijnym prawem dotyczącym plików cookie”, wyraźnie rozróżnia absolutnie niezbędne pliki cookie od innych ich rodzajów. Zgodnie z art. 5 ust. 3, “zgoda nie jest wymagana w przypadku technicznego przechowywania lub dostępu, który jest absolutnie niezbędny do uzasadnionego celu umożliwienia korzystania z określonej usługi wyraźnie zażądanej przez abonenta lub użytkownika”.
Badania empiryczne praktyk stosowanych na stronach internetowych potwierdzają, że absolutnie niezbędne pliki cookie—te wymagane do podstawowych funkcji, takich jak zarządzanie sesją, koszyki na zakupy i funkcje bezpieczeństwa—są rutynowo wdrażane bez wyraźnej zgody użytkownika. Na przykład tokeny uwierzytelniające logowanie i pliki cookie przechowujące zawartość koszyka podlegają temu wyłączeniu. Ustalenia te są zgodne z wytycznymi wydanymi przez organy regulacyjne, w tym Europejską Radę Ochrony Danych (EDPB, 2020), która stwierdza:
Z drugiej strony pliki cookie wykorzystywane do celów analitycznych, reklamowych lub personalizacji nie kwalifikują się do zwolnienia i w związku z tym wymagają uprzedniej, świadomej zgody użytkowników. To rozróżnienie jest wyraźnie poparte artykułem 6 RODO (GDPR), który nakłada obowiązek posiadania podstawy prawnej do przetwarzania danych osobowych, co jest dodatkowo wzmocnione przez motyw 30, który identyfikuje identyfikatory internetowe jako dane osobowe.
Przegląd wdrożeń krajowych (np. brytyjskich przepisów o prywatności i łączności elektronicznej—PECR, wytycznych francuskiego CNIL) potwierdza spójne podejście:
Oceny skutków praktycznych wskazują, że większość stron internetowych stosuje obecnie banery dotyczące plików cookie, które rozróżniają niezbędne i inne niż niezbędne pliki cookie, oferując użytkownikom szczegółową kontrolę. Takie podejście minimalizuje ryzyko związane z zapewnieniem zgodności i jest spójne z oczekiwaniami organów regulacyjnych.
Podsumowując, analiza regulacyjna i obserwowane praktyki potwierdzają wniosek:
To rozróżnienie jest obecnie standardową praktyką w strategiach zgodności w jurysdykcjach podlegających dyrektywie o e-prywatności i RODO (GDPR).