August 9, 2025
2 min read
Prawo do bycia zapomnianym, czyli prawo do usunięcia danych zgodnie z artykułem 17 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych (RODO), przyznaje osobom, których dane dotyczą—czyli osobom fizycznym, których dane osobowe są przetwarzane—możliwość żądania usunięcia ich danych osobowych w określonych warunkach. Prawo to nie jest bezwzględne, lecz jest uzależnione od kilku kryteriów określonych w RODO.
Osoby, których dane dotyczą, mogą skorzystać z tego prawa, gdy:
Wyjątki od prawa do usunięcia danych obejmują sytuacje, w których:
Równowaga między prawem do usunięcia danych a innymi podstawowymi prawami, takimi jak wolność wypowiedzi i interes publiczny, jest kluczowa. Równowaga ta zapewnia, że prawo do bycia zapomnianym nie narusza innych istotnych interesów społecznych (Voigt & Von dem Bussche, 2017).
Skuteczność tego prawa zależy od przestrzegania przez organizację wymogów RODO oraz jej zdolności do odpowiedniego reagowania na żądania usunięcia danych. Niezgodność może prowadzić do kar, co podkreśla operacyjne znaczenie tego prawa w ramach ochrony danych (Kuner et al., 2019).
Podsumowując, artykuł 17 zapewnia ramy, w których osoby fizyczne mogą kontrolować swój cyfrowy ślad, żądając usunięcia danych osobowych, jednakże podlega to znacznym ograniczeniom zapewniającym poszanowanie innych praw i obowiązków prawnych.